Son curtas e de baixo orzamento. As series web ou microseries convertéronse nos últimos anos na porta de entrada ao mundo audiovisual dos novos creadores. Especialmente desde a pandemia e cada vez con mellor factura, coñecemos propostas ben interesantes que pasan do universo Youtube ás plataformas de contidos como agalega.gal ou Filmin. 

Este ano, as series web finalistas nos Premios Mestre Mateo son Poscoito, Pringadas, Pulp Air e A moza que abortou e o contou. Falamos coas directoras sobre os seus traballos, a ilusión do premio ou mesmo do pertinente cambio de nome para a categoría ‘serie web’, porque na web estamos todas, non si?

Igual que non pensamos nas redes de sumidoiros, non pensamos no lixo. Só nos lembramos del cando toca baixalo ao contedor antes de que a súa presencia nos moleste. Vive nun recuncho esquecido da cociña. E, porén, o lixo é unha peza clave para entender os retos deste século XXI e unha testemuña de como vivimos. 

En 1875, tras unha epidemia de cólera, o Parlamento británico esixiu que cada casa entregase o seu lixo en contedores móbiles que se deixarían na rúa. Algo menos dunha década despois, Eugène Poubelle impuxo un sistema de tres contedores en París e 150 anos despois, seguimos recollendo o lixo como eles comezaran a facelo. Os nosos refugallos son, iso si, moito máis grandes que os daqueles anos e moito máis duradeiros.

Afastado das principais cidades do país, o sur de Lugo fica á marxe das dinámicas urbanas. Territorio de turismo aínda moderado -e que lle dure- e de escasa industrialización, nos últimos tempos está a reinventarse en termos gastronómicos. 

Falamos dunha serie de comarcas de contrastes extremos: do envellecemento e a despoboación ao retorno de xeracións máis novas, á creatividade e á recuperación de negocios e de formatos tradicionais que, reformulados, pasan formar parte do noso imaxinario gastronómico contemporáneo.