Gastronomía

A que sabe un país?  Dicir que sabe só á súa tradición é simplificar, á parte de que a cuestión acaba por levarnos de cabeza a outra pregunta -que é a tradición, en realidade?- que, nun bucle infinito, terminaría por dirixirnos a outras, sucesivas, sen darnos unha resposta clara. 

Un territorio non ten un sabor único, de igual xeito que unha cultura non ten únicamente unha expresión; ten, de feito, o arrecendo dunha acumulacion de elementos, de capas distintas, superpostas, que dan forma a unha realidade única, marcada polo lugar e, sobre todo, polos xeitos, cambiantes, nos que a xente se relaciona neles a través da alimentación. 

Vinte en ruta regresa cunha proposta para visitar un destino moi gorentoso nas terras de Ferrol a Betanzos.

As cidades medianas -Santiago, Ferrol, Lugo, Pontevedra- atravesan un momento gastronomicamente moi interesante. Nun chanzo intermedio entre as dinámicas das grandes urbes e as das capitais de comarca, nos últimos anos foron dando forma a un tecido gastronómico propio moi relevante. O primeiro dos elementos que conforman a identidade destas propostas é que, na súa meirande parte, están pensadas para un público esencialmente local. 

Hoxe facemos parada en Pontevedra, cun ecosistema gastronómico propio e sorprendente, é quen de desfacerse do peso que supón ter como veciños a Vigo e ás vilas máis turísticas das Rías Baixas, e de dar forma a un entramado sorprendentemente rico, con opcións para todos os gustos e todos os perfís de gasto. 

Afastado das principais cidades do país, o sur de Lugo fica á marxe das dinámicas urbanas. Territorio de turismo aínda moderado -e que lle dure- e de escasa industrialización, nos últimos tempos está a reinventarse en termos gastronómicos. 

Falamos dunha serie de comarcas de contrastes extremos: do envellecemento e a despoboación ao retorno de xeracións máis novas, á creatividade e á recuperación de negocios e de formatos tradicionais que, reformulados, pasan formar parte do noso imaxinario gastronómico contemporáneo. 

A maior cidade de Galicia ten unha alma gastronómica dividida. Por unha banda, é un lugar apegado á cociña de produto e aos formatos máis tradicionais mentres que, en paralelo, explora o seu carácter cosmopolita sen complexos. 

Vigo é unha cidade portuaria e de paso, pero tamén obreira, industrial, foi -e segue a ser, en certa medida- lugar de acollida dunha emigración interna potente que enriqueceu o seu ADN, esencialmente das rías, pero con moito que agradecerlle tamén á provincia de Ourense e a súa achega. E desde aquela renovación que supuxo a converxencia do Atlántica e Rompente coa movida, case medio século atrás, é tamén unha cidade que abraza a vangarda en todos os ámbitos creativos.