Vanesa Vázquez

«Os 30 primeiros segundos de obra son só electrónica, antes de que comece a banda e escoitamos sintetizadores feitos a partir das voces e os instrumentos das cantareiras. Escoitamos só ruidos das manipulacións dos micrófonos, das pandeiretas, da taza de café...». O compositor Mario G. Cortizo comenta así o comezo da súa última obra, “As Marxes”, unha composición na que integra as voces e contextos dalgunhas pandereteiras gravadas por Dorothé Schubarth en 1980 coa música que intepreta a banda sinfónica. Un xeito, defende, de poñer en valor a tradición oral das cantareiras e mais ás bandas, verdadeiras escolas para a maioría dos músicos galegos.

Son de Muros e cantan en galego, con gheada e seseo, tal e como falan. Son novos pero xa levan como banda máis dunha década, e tres traballos publicados, co seu estilo garage punk ben definido e mesturado por veces con outros, como pop, funk, tradi e mesmo cumbia. Lisdexia vén de publicar “Esclavos do baile”, un EP de seis cancións onde hai de todo, con algo máis de festa que protesta, pero disto último nunca falta. “Sempre hai motivos para reivindicar”, asegura Fran Trillo, cantante do grupo.

«Eu veño da escrita e son unha persoa bastante introvertida nalgúns aspectos…No escenario hai que transformarse». Carla AKA Nadie González (Candeán –Vigo, 1993) escribía de sempre e lía a Xela Arias, Alfonsina Storni ou Rosalía. O rap chegou para darlle voz a todo iso que sente e escribe e agora xa non hai quen a pare. Tras publicar o seu brillante Noctiluca Scintillans en 2024, está preparando novos temas coa colaboración de Peter Petrowski para demostrar que na nova música galega tamén hai sitio para o rap e para ela.