Se Midas e Figa foron a sorpresa, Terra foi a confirmación dunha nova etapa para as Tanxugueiras. Acompañalas agora nun concerto é asistir a un traballo coidado e pensado para que brillen as súas voces en cada rexistro, a unha grande actuación que non perde os xestos dos concertos máis familiares nos que ves como as artistas saúdan as amizades no público. 

Baixando cara ao Auditorio Mar de Vigo anticipábase a expectación para o concerto das Tanxugueiras. Entre as naves de empresas relacionadas co peixe conxelado decorría unha ringleira de xente perfectamente ordenada que tiña que sortear os coches aparcados para avanzar. Segundo concerto da xira Midas que comezou na Coruña, 1.300 persoas chamadas a presenciar en directo o grupo de música tradicional galega con máis hype da historia –polo menos da recente–.

Había concentración, a xente comentaba as últimas publicacións nas redes deste trío de mulleres que xa conseguira o imposible sen saír ao escenario: encher en Vigo cantando en galego. Hai un ano isto parecería imposible. Mais agora parece que poderían enchelo dous días seguidos, ou tres. Sabela Maneiro, Olaia Maneiro e Aida Tarrío celebraron no escenario ese triunfo da música tradicional entre os aplausos do público. «Vimos para quedar», lembraron.

Grupos de adolescentes desexando situarse na primeira fila, familias con nenas e nenos pequenos coa pandeireta na man, parellas desfrutando do comezo da fin de semana... Abriron as portas e os ánimos xa desbordaban, tanto que case ninguén se inmutou coa chegada do autobús do Celta cos xogadores que se concentraban no hotel do lado.

As Tanxugueiras queren que a xente poida bailar e moverse nos seus concertos despois das restricións pola pandemia, esta xira está pensada para afianzar a conexión co seu público –o que xa estaba e o que chegou co Benidorm Fest–. Por iso actúan no hall do Mar de Vigo: queren un concerto co público en pé. E a xente responde á frenética actividade que se marcan enriba do escenario, constantemente pendentes entre as tres, con miradas cómplices e xestos de agarimo. 

Cando colleron as pandeiretas na primeira canción sentiuse a emoción da xente alí congregada. Non era doado, pero foron combinando os temas desde os máis tradicionais ás novas cancións con arranxos na liña marcada polos sinxelos que presentaron en 2021. As cores da iluminación tamén marcaron os tempos, do vermello con Perfidia e Averno (a colaboración con Rayden) ao verde con O Querer; despois o azul con temas como Midas e ata chegar ao dourado de Terra.

Parte do público (re)descubriu o seu disco Contrapunto (2019) no directo, onde conseguen que todas as cancións medren. Soaron novos temas, salientando a letra na que reivindican a liberdade de amar a quen queiras, como explicou Sabela, sen etiquetas nin limitacións. O seu comezo de ano está a ser frenético, están a traballar a contrarreloxo para ter listo o terceiro disco, pero paran o tempo sobre o escenario, como fixeron interpretando o arrolo Miña nena. A potencia das súas voces, a complicidade e a humildade coa que se dirixen o público seguen marcando a diferenza.