Desde este venres xa se pode escoitar o quinto traballo d'A banda da Loba, Lovismo, composto por once temas que teñen como fío condutor o amor nas súas múltiples formas de expresión como o desexo, as relacións, a maternidade, a sororidade ou o amor polo noso. Segundo explica Andrea Porto, neste traballo quixeron falar do amor desde distintas perspectivas pero sen esquecer  «o amor a nós mesmas, fundamental para desde aí, querer ben». 

A presentación pública de Lovismo será nun concerto na Sala Capitol de Santiago o vindeiro 1 de febreiro. Unha auténtica festa na que estarán rodeadas de artistas amigas no escenario como De Vacas, Tomé Mouriño (De Ninghures) e os músicos Adrián Real, Manu Doel, Lara Porto e Cristóbal Fernández, responsables dos instrumentos de vento do disco. 

O disco comeza co sinxelo “Lova”, un tema que fala da transformación a través do amor, da liberación dese fío vermello que nos conecta co resto de persoas. Segue con “Amigas”, unha reflexión sobre a sororidade na amizade feminina cuxa mensaxe está inspirada no libro Canto eu e a montaña baila de Irene Solá.  A terceira creación é “Un pelouro que roda”, un exercicio de que une, segundo explican desde a banda, nada máis e nada menos que Rosalía de Castro con Bob Dylan. 

Con “A bachata da gata” a banda atrévese co xénero dominicano para falar sobre o desexo con versos tomados do poemario Nós nus de Olga Novo. A quinta composición, “Agora”, inspírase na espera dun novo ser e o remexido de emocións que trae consigo. 

O ecuador do disco, “Estreliña riscada”, é un arrolo, un agasallo intanxible para certa lobiña que acaba de chegar ao cubil. A sétima canción, “Salta”, é, sen dúbida, a peza máis vitalista deste Lovismo: un convite a saltar, bailar e vivir a vida gozando cada minuto ata o solpor. 

“Xogo de agardar” é un tema inspirado no que se sente cando coñecemos a unha persoa e, con só unha ollada, saltan faíscas. A novena canción, “Cruel filosofía”, é a musicalización do poema homónimo de Luísa Villalta e conta coa colaboración de Tomé Mouriño (De Ninghures). 

Na décima composición, “E o mar”, ABDL volve á poesía de Villalta para falar da conexión emocional do pobo galego co mar. Lovismo pecha con “Olliños”, unha canción coproducida con Terrae sobre as regras do xogo do amor.