O pintor e escultor Breogán Xague (Vigo, 1999) sorpréndenos cun album de debut que non é sinxelo de etiquetar pola súa querencia pola experimentación máis brava. Pode ser que se fechásemos nun local de ensaio a Aphex Twin, a Dj Shadow, ao Hevi e, como non, a Emilio José saise unha proposta semellante a este XAGUE1, o primeiro disco dunha triloxía sobre a emigración no que “a voz que fala volve á súa terra sabendo que vai volver marchar”.

Oito pezas de hip-hop experimental -coas súas oito videocreacións- que funcionan coma un todo indivisible co que o vigués percura analisar o tópico de galego emigrado, saudoso e morriñento, e como se ten empregado para desactivar un discurso máis político dos motivos estruturais históricos da emigración galega.